Winkelen
Waar is het grootste Centre Commercial in/rond Toulouse?
Inderdaad, dat is de binnenstad van Toulouse met zijn honderden winkels en winkeltjes in de Middeleeuwse of 19-e eeuwse straten. In 2017 heeft de Kamer van Koophandel hierover een analyse gepubliceerd, waarvan hier een artikel in het frans. Waarom zou u gaan naar zo'n vreselijke puist in het landschap van de periferie, als u uw boodschappen ook aangenamer kunt doen? Hierbij wat suggesties, die uiteraard zéér persoonlijk zijn.
In de rue Alsace Lorraine vindt u net zo goed al die grote merken-winkels als Zara, Celio, Devred, H & M. Het is een voetgangers- en fietsstraat. In tegenstelling tot wat de winkeliers vreesden, heeft dit deze straat aangenamer gemaakt en daardoor is het er altijd levendig en soms zelfs druk.
De rue Saint Rome is de Kalverstraat van Toulouse met aan het ene uiteinde de HEMA als topper voor de Nederlanders. Aan de andere kant op de hoek van het "Place du Cap" zoals de echte Toulousains zeggen, is het kledingwarenhuis opgericht door Clemens en Alfred Brenninkmeijer, twee textielteuten, die in 1841 een confectiewinkel in Sneek begonnen en waarvan het achter-, achterkleinkind dus nu in de vorm van "Cé et Aa" in Toulouse staat. Het is de straat waar veel jongeren en families winkelen. Tijdens de uitverkoop (Soldes) is het er zwart van de mensen in deze populaire straat. Andere voorbeelden van winkels: Pylone met zijn kleurige plastic, Celio, gadgets en bibelots van Chaise Longue, Stradivarius of Foot Locker voor sporters en pubers. De HEMA is overigens niet zo groot als die in Nederland, maar u kunt via de website wat u wilt bestellen en het daar gratis ophalen of vanaf een bepaald bedrag wordt het gratis thuisbezorgd.
Darty, Midica en telefoonwinkels vindt u op Place d'Esquirol.Voor de geïnteresseerden: hier stond ver voorheen een grote Romeinse tempel. Esquirol was overigens een psychiater (eind 18-, begin 19e eeuw) die als de grondlegger van de organisatie van de franse psychiatrie gezien wordt. Hij was eveneens een capitoul (stadsbestuurder) van Toulouse. Midica is "Ikea" op z'n Toulousaans, schreef een Toulousaine, een verplichting voor iedere aspirant-bewoner van Toulouse om hier naartoe te gaan als zij hun huis inrichten. Midica is echter een veel luxere en mooiere versie van Ikea met kwaliteitsspullen en helaas moet je hiervoor ook betalen... Maar het is er prettig toeven...
Oh meisjens, jongens, als echte Nederlander krijgt u nu toch echt zin in een kopje koffie of thee:
Les délices de Tunis in de rue des tourneurs dan maar: een aardige meneer serveert u een potje muntthee en u heeft keus uit een paar honderd mierzoete Tunesische lekkernijen. Deze ligt net links van Midica. Loopt u er in elk geval even langs, een bezienswaardigheid en zet uw goede voornemens voor uw lijn van deze zomer even opzij om ze te proeven.
Iets verderop als u doorloopt, vindt de gespecialiseerde koffieleut bij Saveurs (place Rouaix) een ècht lekker kopje, vers gemalen en vers gebrand: ja ook de torréfaction (koffiebonen branden) doen ze, voor uw neus. Weer een streling voor de smaakpapillen. Thee en chocola zijn er ook te verkrijgen. Weer iets verderop kunt u trouwens de lekkerste patisserieën van Toulouse kopen, hetzij bij "Au poussin bleu" (45, rue du Languedoc) of bij Maison Pillon (23, rue du Languedoc). Deze twee bekende patisserieën vindt u ook elders in de stad. En... is het u al opgevallen dat er allerlei chocoladebonbon-fabrikanten zijn? Voor chocoholics is er genoeg keus. Iets verderop dan het centrum van Toulouse, maar zéér hoog aangeslagen in het tijdschrift l'Express zijn er trouwens de volgende adressen:
Pâtisserie Gaillardo
7 av. Pierre d’Aragon
31600 Muret
Chocolaterie Gaillardo
7 bis rue Jean Jaurès
31600 Muret
Pâtisserie Gaillardo
26 av. de Toulouse
31270 Cugnaux
patissier, chocolatier Messerer
36, rue Dessoles, Auch (Gers), 05 62 05 26 93.
Spécialité : le Prince de Gascogne.
4, rue du Dr-Camboulives, Albi (Tarn), 05 63 54 18 46.
Per slot van rekening is dit misschien dichter bij u in de buurt. Maar we gaan door met Toulouse:
In de buurt van de Jacobins en de bourse (de straatjes achter het Hôtel d'Assézat, een van de mooiste museale collecties in Toulouse) vindt u een heleboel winkeltjes waar het prettig toeven is voor hipsters en bij-de-tijdse mensen: leuke T-shirts, tweedehandse of milieuvriendelijke kleren en voorwerpen, fietsenwinkels en kunstige winkeltjes.
Houdt u van klasse en standing (Bon Chic, Bon Genre: BCBG) dan moet u naar Croix Baragnon. Helemaal happy met een Hermès-shawl, even een mooi zakmes kopen voor uzelf of uw nichtje (maar niet in uw broekzak of handtas laten zitten als u het vliegtuig neemt) of een hele messenset bij Boutique Laguiole (NB er is ook een winkel in Rodez) of kickt u op Louis Vuitton. Om uw kooplustig gemoed te stichten kunt u binnenlopen in de Saint Etienne of even het museum van de Augustijners bekijken.
Op het gemoedelijke plein Place Saint Georges kunt u een kopje koffie drinken, bijvoorbeeld bij le Wallace, of een ijsje om net niet een moord voor te doen, maar ik heb daar altijd even een gedachte voor de arme Jean Calas, een protestant die ten onrechte beschuldigd werd van de moord op zijn zoon en op bloedige wijze gefolterd en terechtgesteld werd op dit plein tijdens de woelige tijden der godsdienstoorlogen tussen katholieken en protestanten (Hugenoten), die zeker hier in het zuiden een voedingsbodem hadden vanwege de vroegere Albigenzische beweging (Katharen in de wandelgangen genoemd).
We schrijven 13 oktober 1761 in het Zuid-Franse Toulouse. In het huis van het protestante gezin Calas wordt één van de 4 zoons, Marc Antoine, door zijn familie dood aangetroffen. De dertigjarige zoon is door wurging vermoord, zegt de familie Calas. Later komen de gezinsleden op deze eerste lezing terug. Marc Antoine heeft zich opgehangen maar om de overledene de schande van de zelfmoord te besparen, besloten de gezinsleden over de doodsoorzaak te liegen. De onderzoeker, de officier David de Beaudrigue, gelooft dit niet. Volgens de geruchten zou Marc Antoine op het punt hebben gestaan zich tot het katholicisme te bekeren. Zijn vader Jean zou hem daarom hebben opgehangen. Jean Calas wordt langdurig gemarteld, bekent maar trekt vervolgens zijn bekentenis in. Hij wordt toch tot de dood veroordeeld en op 10 maart 1762 geëxecuteerd. Eerst worden zijn benen en armen gebroken, vervolgens wordt hij gewurgd en dan verbrand. Tot zijn laatste snik heeft Jean Calas zijn onschuld uit zijn longen geschreeuwd. Op deze zaak geattendeerd door een straatverkoper uit Marseille, gaat de Franse filosoof Voltaire zijn eigen onderzoek starten. Snel is hij overtuigd van de onschuld van de vader. Voltaires rechtvaardigheidsgevoel wordt zwaar op de proef gesteld. De filosoof kan er niet meer van slapen en raakt door de zaak geobsedeerd. Hij begint een voor die tijd ongekend publiciteitsoffensief om Jean Calas te rehabiliteren. Niet alleen schrijft hij vurige teksten maar ook begint hij een formidabele lobby om ministers en machtigen te beïnvloeden. Hij mobiliseert het netwerk van zijn vrienden, organiseert steuncomités, werft binnen- en buitenlandse fondsen voor de familie Calas, laat prenten over Jean Calas drukken en gebruikt de vrouw van de terechtgestelde als ambassadrice voor zijn cause. Alle middelen acht Voltaire geoorloofd om het onderzoek te heropenen. In 1764 is dat een feit. Een jaar later wordt Jean Calas door een raad van 80 rechters gerehabiliteerd. Het is de eerste keer in de geschiedenis van het koninkrijk dat een bekende persoon zich zo engageert in een justitiële zaak. (met dank aan S. Ephimenco in Trouw).